ISU DISKRIMINASI DI MALAYSIA

Isu diskriminasi di Malaysia pernah berlaku antara tahun 1990-an dahulu . Anda semua pasti pernah mendengar mengenai isu Gerakan Feminisme di Malaysia . Namun , kita sendiri tidak tahu dengan jelas mengenai gerakan ini . Oleh itu , kami ingin kongsikan sebuah artikel tentang Gerakan Feminisme di Malaysia.

Gerakan feminisme di Malaysia

SEBAGAIMANA yang diketahui, terdapat pelbagai corak feminisme di dunia ini misalnya socialist feminism, radical feminism, radical lesbian feminism dan moderate feminism.

Antara kesemua corak feminisme yang di atas, corak radical lesbian feminism bukan sahaja asing dalam budaya timur malah ditentang oleh pelbagai golongan di barat. Ini kerana pendukung idea gerakan itu sering mendesak pemisahan antara lelaki dan wanita kepada dua masyarakat yang berbeza. Bukan itu sahaja, mereka mendakwa lelaki itu perosak, bahkan secara intelektual dan moralnya, wanita adalah lebih superior berbanding dengan lelaki. Kalau kita amat-amati, terdapat dua corak pergerakan feminisme di Malaysia. Pertamanya, feminisme yang menuntut kesamaan hak dalam partisipasi politik iaitu persamaan di antara lelaki dan wanita dalam aktiviti-aktiviti berkaitan dengan proses pembuatan polisi.

Manakala yang keduanya pula memfokus terhadap perjuangan mendapatkan persamaan hak antara lelaki dan wanita terhadap keputusan polisi itu sendiri. Ertinya, terdapat dua bentuk fokus penglibatan iaitu perjuangan persamaan hak ke atas proses dan perjuangan persamaan hak ke atas polisi. Kumpulan yang pertama mengandaikan, pembuatan polisi dan perlaksanaannya hanya akan saksama jika jumlah penglibatan lelaki dan wanita sama dalam badan-badan kerajaan. Badan-badan kerajaan yang dimaksudkan itu ialah sama ada yang terendah, misalnya di peringkat kerajaan tempatan dan kerajaan negeri mahupun yang tertinggi seperti ahli parlimen, ahli jemaah menteri, hatta partisipasi wanita sebagai duta negara.

Kumpulan feminisme ini percaya persamaan hak antara lelaki dan wanita akan mudah tercapai melalui pendekatan gender. Malah menurut mereka, masalah keciciran dan ketidakadilan yang berkaitan dengan wanita itu rata-ratanya disebabkan tiadanya persamaan jumlah lelaki dan wanita dalam badan-badan pembuatan keputusan dasar itu sendiri. Kumpulan feminisme yang satu lagi pula mempunyai pendekatan dan pandangan yang berbeza. Mereka dipengaruhi oleh ide aglitarianisme. Bagi mereka bukannya persamaan dalam partisipasi politik seperti di atas yang terpenting tetapi apa yang lebih penting dalam perjuangan mereka ialah persamaan antara lelaki dan wanita dalam keputusan polisinya, bukan dalam prosesnya.

Oleh itu aktiviti-aktiviti mereka tidak difokuskan pada badan-badan kerajaan tetapi pada aktiviti-aktiviti badan bukan kerajaan (NGO). Aktiviti-aktiviti kumpulan feminisme yang pertama hanya jelas tersebar bermula pada tahun 80-an. Pengaruh pergerakan feminisme ini semakin menjadi lebih penting mulai tahun 1985. Ini adalah sebahagian besarnya disebabkan oleh respond mereka terhadap Persidangan Wanita Sedunia Kali Ketiga yang diadakan di Nairobi, Kenya pada tahun itu. Dalam persidangan tersebut lapan resolusi telah dikemukakan, di antaranya yang terpenting adalah mengenai aspek perkongsian kuasa politik (equal power sharing) antara golongan lelaki dan wanita. Antara lain, tuntutan mereka ialah supaya golongan wanita diberikan peluang yang sama untuk menduduki badan-badan kerajaan yang selama ini dimonopoli oleh lelaki.

Pada pandangan mereka, hanya dengan memberikan persamaan hak dalam badan-badan tersebut sahaja keadilan wanita akan tercapai. Jadual-jadual berikut menunjukkan penglibatan golongan wanita dan lelaki dalam badan-badan kerajaan dan kehakiman.

Selain itu, mereka juga mahu kerajaan melaksanakan pelbagai covenant yang telah diisytiharkan oleh Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB). Di antara covenants tersebut termasuklah Declaration of Human Rights, Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, Covenant on Civic and Political Rights dan Covenant on the Elimination of All Forms of Discrimination Against Women (CEDAW). Bagi mereka lagi, perkara-perkara berikut seperti perubahan-perubahan pergerakan demokrasi, kefahaman tentang cita rasa wanita, pandangan baru mengenai politik dan pembuatan keputusan dan keperluan mempercekapkan lagi sumber tenaga manusia, merupakan faktor-faktor yang menunjukkan peri pentingnya lebih ramai lagi wanita terlibat dalam pembuatan keputusan politik.

Golongan feminisme yang memperjuangkan persamaan hak ke atas keputusan polisi pula tidak memfokus kepada tuntutan persamaan hak dalam badan-badan di atas. Bagi mereka, persamaan mengenai keputusan polisi masih boleh tercapai meskipun tidak terdapat jumlah penglibatan yang sama antara lelaki dan wanita dalam proses pembuatan polisi. Kebanyakan daripada mereka melibatkan diri dalam aktiviti-aktiviti NGO wanita. Ini bukan bermakna golongan feminisme yang pertama tidak menggunakan struktur NGO dalam perjuangan mereka. Kedua-duanya memanfaatkan struktur-struktur tersebut, cuma apa yang ketara ialah dari segi perbezaan fokus masing-masing. Namun begitu, kegiatan-kegiatan pergerakan feminisme golongan kedua boleh dikesan jauh lebih awal daripada pergerakan feminisme golongan pertama. Hasil daripada pelbagai kajian di pelbagai peringkat, di dapati di Malaysia, telah wujud banyak NGO wanita yang aktif sama ada sebelum atau selepas merdeka. Young Women Christian Association (1907), Women Teachers Union (1929) dan Women Institute (1952) merupakan contoh-contoh pertubuhan sukarela wanita yang telah wujud sebelum merdeka lagi.

Pertubuhan-pertubuhan tersebut terus aktif dan seterusnya bergabung di bawah satu payung pada 25 Oktober 1963 apabila Majlis Kebangsaan Pertubuhan-Pertubuhan Wanita (NCWO) ditubuhkan. NCWO yang bermula dengan 12 pertubuhan (tiga daripadanya ialah Pertubuhan Pergerakan Wanita dalam parti Perikatan) telah berkembang pesat apabila ahli gabungannya meningkat kepada sebanyak 83 buah pertubuhan dalam tahun 1997. Pertubuhan-pertubuhan ini lebih memfokus terhadap perjuangan persamaan hak antara wanita dengan lelaki dari segi hasil keputusan dasar dan akta yang berkaitan dengan wanita.

Mereka ini telah banyak menyumbang terhadap penggubalan mengenai dasar wanita dan akta-aktanya. Pada tahun 1960-an, NCWO telah berjaya melakukan pelbagai perubahan bagi memastikan status wanita dimartabatkan. Hasilnya, parlimen telah meluluskan Married Women and Children (Enforcement Maintenance Act (1968) dan pelaksanaan konsepequal pay for equal work (1969). Aktiviti-aktiviti mereka untuk memperjuangkan persamaan hak dari segi hasil keputusan polisi terus menunjukkan buahnya apabila pelbagai akta dan dasar negara digubal lantas mereka berfungsi memantau pengimplimentasiannya. Antara yang terpenting ialah Akta Perkosaan (1989), Akta Keganasan Rumahtangga (1994) dan Dasar Wanita Negara (1990).

Persidangan Wanita Sedunia Kali Keempat di Beijing pada tahun 1995 telah merancakkan lagi aktiviti-aktiviti feminisme di Malaysia. Golongan feminis yang pertama telah berjaya memperluaskan idealismenya terutama apabila pendekatan gender sudah semakin mendapat perhatian di pelbagai sektor sama ada kerajaan mahupun swasta. Di universiti-universiti misalnya, kursus-kursus mengenai pendidikan gender sudah semakin meluas terutamanya di Universiti Malaya, di bawah Jabatan Antropologi dan Sosiologi, Fakulti Sastera dan Sains Sosial. Pengaruh golongan feminisme kedua juga tidak kurang hebatnya. Ini terbukti apabila kerajaan bersedia memperuntukkan sebanyak RM50 juta kepada NGO dalam Belanjawan 1998 khususnya kepada NGO wanita. Pertubuhan-Pertubuhan NGO yang aktif seperti NCWO, Pertubuhan Tindakan Wanita Islam (PERTIWI) dan Women's Institute of Management (WIM) telah diperuntukkan sejumlah wang yang besar untuk menjayakan aktiviti-aktiviti mereka. WIM sendiri misalnya, telah mendapat sekurang-kurangnya RM4 juta daripada peruntukan tersebut.

RUJUKAN :Artikel Penuh: http://ww1.utusan.com.my/utusan/info.asp?y=1998&dt=0406&pub=Utusan_Malaysia&sec=Rencana&pg=ot_04.htm#ixzz56iWgPnxp
© Utusan Melayu (M) Bhd